Overal waar je keek stonden rijen en moesten mensen wachten tot er iemand naar buiten ging om zelf naar binnen te mogen. Één in, één uit – dat was het nieuwe protocol. Terwijl de wereld op zijn kop stond waren wij druk bezig om het traditionele nummertje trekken in een nieuw jasje te stoppen. Het moest een platform worden aan twee kanten helpt: enerzijds de consument met het vervangen van de ellendige rijen voor een virtuele; anderzijds de onderneming met het optimaliseren van zijn winkelcapaciteit. En dat alles het liefst met genoeg ruimte voor spontaniteit. Bewegingsvrijheid is immers hetgeen dat het meest wordt gemist in tijden waarin we weinig mogen.